پروبیوتیک ها، به ویژه لاکتوباسیلوس، توانایی قابل توجهی در به تعویق انداختن عفونت کووید (کرونا) و کاهش علائم در میان گروهی از افراد واکسینه نشده که در تماس با فردی مبتلا در خانواده خود بوده اند نشان داده است.
مطالعه تصادفی و کنترلشده با دارونما که توسط محققان دوک هلث بر روی 182 نفر انجام شد، نشان میدهد که پروبیوتیکها میتوانند یک رویکرد نسبتا ساده و ارزان برای درمان افراد پس از قرار گرفتن در معرض کووید باشند. Paul Wischmeyer، معاون پژوهشی بالینی در بخش بیهوشی دوک و یکی از نویسندگان این مطالعه که در Clinical Nutrition منتشر شده است، می گوید: «قبل از کووید، شواهد قوی وجود داشت که پروبیوتیک ها در برابر عفونت های تنفسی نقش محافظتی دارند. زمانی که کووید شیوع پیدا کرد، تعیین اینکه آیا این مداخله ساده و قابل تحمل میتواند مفید باشد، ضروری بود. مطالعه ما شواهد دلگرمکنندهای برای استفاده از پروبیوتیکها ارائه میدهد.
پس از تجزیه و تحلیل، محققان دریافتند که شرکتکنندگانی که بهطور تصادفی برای دریافت پروبیوتیک انتخاب شدهاند، 60 درصد کمتر احتمال دارد که علائم کووید را در مقایسه با افرادی که بهطور تصادفی دارونما دریافت کردهاند، ایجاد کنند ( 26.4 درصد در مقابل 42.9 درصد). دریافت کنندگان پروبیوتیک همچنین در مقایسه با افرادی که دارونما دریافت می کردند، توانستند عفونت را برای مدت طولانی تری از خود دور کنند.
ویشمایر گفت: «ما در واقع از یافته های مطالعه شگفت زده نشدیم. "مطالعات متعددی وجود دارد که اثربخشی قوی پروبیوتیک ها را در برابر عفونت های تنفسی نشان داده است، از جمله یک مطالعه بسیار بزرگ در بین نوزادان در هند که در سال 2017 در Nature منتشر شد. سایر مطالعات اولیه نشان داده اند که پروبیوتیک ها همچنین ممکن است اثر واکسن ها را بر علیه سایر بیماری های ویروسی، مانند آنفولانزا تقویت کنند."
ویشمایر به شواهدی اشاره کرد که پروبیوتیکها عملکرد ایمنی را به طرق مختلف بهبود میبخشند، از جمله افزایش جمعیت سلولهای T تنظیمکننده، کاهش سیتوکینهای پیشالتهابی، افزایش سد محافظ ریه در برابر عفونت و تعدیل بیان ژن ضد ویروسی.
ویشمایر همچنین می گوید: «در حالی که حجم نمونه در مطالعه انجام شده ما محدود است، اما به طورکلی به این مفهوم اعتبار می دهد که میکروب های همزیست ما می توانند شرکای ارزشمندی در مبارزه با کووید-19 و سایر بیماری های همه گیر آینده باشند.» "این ممکن است به ویژه در کشورهایی که منابع کمتری دارند و نرخ واکسیناسیون پائینتر است حائز اهمیت باشد."