آبله میمونی، آیا همه گیری جدیدی در راه است؟
آبله میمون
آبله میمون یک بیماری عفونی است که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می شود. می تواند باعث بثورات دردناک، بزرگ شدن غدد لنفاوی و تب شود. اکثر مردم به طور کامل بهبود می یابند، اما برخی بسیار بیمار می شوند.
راه های انتقال:
انتقال از فرد به فرد می تواند از طریق تماس مستقیم با پوست عفونی یا سایر ضایعات مانند دهان یا اندام تناسلی رخ دهد.
از جمله:
چهره به چهره (حرف زدن یا نفس کشیدن)
پوست به پوست (لمس یا رابطه جنسی واژینال/مقعدی)
دهان به دهان (بوسیدن)
تماس دهان به پوست (سکس دهانی یا بوسیدن پوست)
قطرات تنفسی یا آئروسل های کوتاه برد ناشی از تماس نزدیک طولانی مدت
سپس ویروس از طریق پوست شکسته، سطوح مخاطی (مانند دهان، حلق، چشم، تناسلی، مقعدی) و یا از طریق دستگاه تنفسی وارد بدن می شود. این ویروس می تواند به سایر اعضای خانواده و شرکای جنسی سرایت کند. افرادی که چندین شریک جنسی دارند در معرض خطر بیشتری هستند.
انتقال آبله میمون از حیوانات آلوده به انسان در اثر گاز گرفتن یا خراش یا در حین فعالیت هایی مانند شکار، پوست انداختن، به دام انداختن، پخت و پز، بازی با لاشه یا خوردن حیوانات رخ می دهد. میزان گردش ویروس در جمعیت های حیوانی کاملاً مشخص نیست و مطالعات بیشتری در حال انجام است.
افراد می توانند از اشیاء آلوده مانند لباس یا ملحفه، از طریق جراحات تیز در مراقبت های بهداشتی، یا در محیط های اجتماعی مانند سالن های خالکوبی، به این بیماری مبتلا شوند.
علائم و نشانه ها
علائم معمولاً در عرض یک هفته شروع می‌شوند، اما می‌توانند 1 تا 21 روز پس از مواجهه شروع شوند. علائم معمولاً 2 تا 4 هفته طول می کشد اما ممکن است در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر طول بکشد.
علائم رایج عبارتند از:
کهیر، تب، گلو درد، سردرد، دردهای عضلانی، کمر درد، انرژی کم، غدد لنفاوی متورم
برای برخی افراد، اولین علامت کهیر است، در حالی که برخی دیگر ممکن است ابتدا علائم متفاوتی داشته باشند.
بثورات به صورت یک زخم صاف شروع می شود که به صورت تاول پر از مایع تبدیل می شود و ممکن است خارش دار یا دردناک باشد. با بهبودی بثورات، ضایعات خشک می شوند، پوسته پوسته می شوند و می ریزند.
برخی افراد همچنین تورم دردناک مقعد یا درد و مشکل هنگام ادرار کردن دارند.
افراد مبتلا به آبله میمون عفونی هستند و می توانند بیماری را به دیگران منتقل کنند تا زمانی که همه زخم ها خوب شوند و لایه جدیدی از پوست تشکیل شود.
کودکان، افراد باردار و افراد با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر عوارض پیچیده تری از این بیماری هستند.
درمان و واکسیناسیون
میتوان از داروهایی که به مدیریت درد و جلوگیری از عوارض کمک میکنند استفاده کرد.
دریافت واکسن می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. واکسن باید ظرف 4 روز پس از تماس با فردی که مبتلا به آبله میمون است (یا در صورت عدم وجود علائم تا 14 روز) تزریق شود.
برای افرادی که در معرض خطر بالا هستند توصیه می شود برای جلوگیری از عفونت واکسینه شوند.
همچنین چندین داروی ضد ویروس مانند tecovirimat که در ابتدا برای درمان آبله ساخته شده بود برای این بیماری استفاده شده است و مطالعات بیشتر در حال انجام است.
خودمراقبتی و پیشگیری
کارهایی که باید برای کمک به علائم و جلوگیری از آلوده شدن دیگران انجام دهید:
در صورت امکان در خانه و در اتاق خود بمانید
دست ها را اغلب با آب و صابون یا ضدعفونی کننده بشویید، به خصوص قبل یا بعد از دست زدن به زخم ها
ماسک بزنید و ضایعات را در اطراف افراد دیگر بپوشانید تا زمانی که بثورات شما بهبود یابد
پوست را خشک و بدون پوشش نگه دارید (مگر اینکه در اتاق با شخص دیگری باشید)
از دست زدن به وسایل در فضاهای مشترک خودداری کنید و مکان های مشترک را مرتب ضدعفونی کنید
از شستشوی آب نمک برای زخم های دهان استفاده کنید
از حمام گرم با جوش شیرین یا نمک اپسوم برای زخم های بدن استفاده کنید
از داروهای بدون نسخه برای درد مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.