تاثیر مکمل پروبیوتیک بر پروفایل متابولیکی و ژنتیکی در بیماران مبتلا به دیابت بارداری

این مطالعه تاثیر مکمل پروبیوتیک بر پروفایل متابولیکی و ژنتیکی در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس بارداری (GDM) را مورد ارزیابی قرار داد. این کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما بر روی 48 بیمار مبتلا به GDM انجام شد. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی، به دو گروه تقسیم شدند: 24 نفر در گروه مصرف‌کننده کپسول لاکتوکر حاوی چند سویه پروبیوتیک به همراه پری‌بیوتیک با کانت (2 × 109 CFU/g) و 24 نفر در گروه دریافت‌کننده پلاسبو به مدت 6 هفته تحت درمان قرار گرفتند. با مصرف پروبیوتیک، بیان PPAR، TGFβو VEGF افزایش یافت و در مقایسه با گروه کنترل، INFα در بیماران دیابتی کاهش یافت. بعلاوه، مکمل پروبیوتیک بطور قابل توجهی میزان قندخون، سطح انسولین و مقاومت به انسولین را کاهش و حساسیت به انسولین را نیز افزایش داد. از طرفی دیگر، کاهش قابل توجهی از میزان  TG ,VLDL و نسبت کلسترول تام به HDL و  افزایش میزان HDL در گروه مصرف کننده پروبیوتیک مشاهده شد. در نهایت، استفاده از پروبیوتیک به کاهش قابل توجهی از مالون دی آلدئید پلاسما و همچنین افزایش اکسید نیتریک و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. بطور کلی، مصرف پروبیوتیک به مدت 6 هفته در بیماران مبتلا به دیابت بارداری تاثیر کارآمدی در بیان ژن‌های مرتبط با انسولین و التهاب، کنترل قند خون، برخی از پروفایل‌های لیپیدی، مارکرهای التهابی و استرس اکسیداتیو داشته است.

کلمات کلیدی: مکمل پروبیوتیک، دیابت ملیتوس بارداری، وضعیت متابولیک، مقاومت انسولین، التهاب