تاثیر لاکتوکر بر پنومونی وابسته به ونتیلاتور- (2502)

مقدمه: پنومونی وابسته به ونتیلاتور (VAP) به عنوان یک عارضه تهدید کننده زندگی در بیماران بحرانی متصل به ونتیلاتور رخ می دهد. تجویز پروبیوتیک می تواند میکروبیوم گوارشی را اصلاح کند؛ با این حال، توان کاهش وقوع VAP با این اصلاح، هنوز مشخص نشده است.

روش مطالعه: در این مطالعه، 100 بیمار بحرانی که به مدت بیش از 48 ساعت تحت تهویه مکانیکی قرار گرفته بودند، به صورت تصادفی به گروه پروبیوتیک یا کنترل تقسیم بندی شدند. بیماران در گروه درمان، دو کپسول پروبیوتیک شامل لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتریوم و استرپتوکوکوس و در گروه کنترل، دارونما، به مدت 14 روز دریافت کردند.

نتایج: میزان بروز VAP تأییدشده از نظر میکروبیولوژی در بیماران گروه پروبیوتیک به طور معناداری کمتر بود. طول مدت اقامت در ICU و بیمارستان نیز در گروه پروبیوتیک کمتر بود (p<0.05). بیش از نیمی از بیماران در گروه کنترل در طول اقامت در ICU باقیمانده معده داشتند، که این مقدار در مقایسه با گروه پروبیوتیک، فقط در 30% از بیماران این گروه مشاهده شد (p=0.004). استفاده از پروبیوتیک منجر به کاهش اسهال، کلونیزاسیون در محیط معده، دهان و حلق و تقلیل میزان بروز پاتوژن های مقاوم به چند دارو (MDR) شد. منحنی های بقا کاپلان- مایر برای زمان رسیدن به نوبت اول VAP تفاوت معناداری بین گروه های پروبیوتیک و کنترل نشان نداد. (log-rank test=1.89; P=0.17)

نتیجه گیری: نتایج استفاده از مکمل پروبیوتیکی برای جلوگیری از VAP در این مطالعه ناتمام باقی ماند. با این حال، اینچنین رویکردی می تواند باعث کاهش طول مدت بستری در بیمارستان و به ویژه ICU گردد. در این زمینه نیاز به طراحی مطالعات بالینی چندمرکزی با ترکیبات مشخصی از پروبیوتیک ها و نقاط پایان مشخص می باشد.

کلمات کلیدی: بیماری بحرانی، بخش مراقبت ویژه، پروبیوتیک، پنومونی وابسته به ونتیلاتور