اثر لاکتوفم در پیشگیری از عفونت ادراری در بیماران سالمند بستری در بخش های مراقبت ویژه- (2602)
زمینه و هدف: عفونت دستگاه ادراری شایع ترین عفونت اکتسابی از بیمارستان است و افراد سالمند بستری شده در بخش مراقبت های ویژه به شدت مستعد ابتلا به این عفونت می باشند. در مطالعه حاضر با توجه به این فرضیه که ارگانیسم های پروبیوتیک می توانند نماینده یک مداخله مؤثر و ایمن برای اهداف کنترل عفونت باشند نقش یک پروبیوتیک متشکل از 4 سویه لاکتوباسیل در پیشگیری از عفونت ادراری در بیماران سالمند بستری در بخش های مراقبت ویژه مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: این مطالعه تصادفی دوسوکور کنترل شده با دارونما، در میان 50 بیمار سالمند بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد. بیماران روزانه دو نوبت، به مدت هفت روز و به صورت تصادفی پروبیوتیک حاویCFU 109 باکتری زنده از چهار سویه لاکتوباسیلوس (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس گاسری و لاکتوباسیلوس پلانتارم) یا دارونما دریافت کردند. قبل از شروع و در روز چهاردهم مطالعه دو گروه از نظر سطح پروتئین واکنشی-C و(CRP) و نتایج آزمایشات کشت ادرار و لکوسیتوری مقایسه شدند. نمره APACHE II وضعیت حیات در پیگیری یک ماهه نیز اندازه گیری شد.
یافته ها: استفاده از پروبیوتیک به طور معناداری تعداد موارد لکوسیتوری (P=0.002) و کشت ادرار مثبت (P=0.002) را در گروه پروبیوتیک نسبت به دارونما کاهش داد. استفاده از پروبیوتیک هیچ اثر قابل توجهی بر سطح CRP نداشت. علی رغم کاهش نمره ارزیابی فیزیولوژی حاد و سلامت مزمن (APACHE II) و پایین تر بودن میزان مرگ و میر در گروه پروبیوتیک نسبت به گروه دارونما، این تفاوت ها از لحاظ آماری معنادار نبودند.
نتیجه گیری: پروبیوتیک ها می توانند به طور قابل توجهی از بروز عفونت ادراری در بیماران سالمند بستری در بخش مراقبت های ویژه جلوگیری کنند و تجویز آن با یک تغییر معنادار در میکروفلور دستگاه ادراری و کاهش کلونیزاسیون پاتوژن ها همراه است؛ بنابراین پروبیوتیک ها می توانند به عنوان یک درمان کمکی در بیماران بدحال در نظر گرفته شوند.
کلمات کلیدی: پروبیوتیک، عفونت بیمارستانی، عفونت دستگاه ادراری، سالمندان
© ۱۳۹۷ - تمامی حقوق این وبسایت مربوط به زیست تخمیر و محفوظ است.